In ontheemde staat
in ontheemde staat
ik zag je
witter worden
stiller in grote
druppels die
mat glinsterden
geluiden zijn
verdwenen als
in watten verpakt
zo voelt buiten
aangesloten op nat
niets ontziend
snerpt kou de
miezervlagen zo lang
huid en haar dat
nog kunnen verdragen
koude leegte
trekt warmte uit
het lijf dat langzaam
in ontheemde staat
eenzaamheid begrijpt
totaal verlaten
resoneert alleen
nog angst voor
het einde om hier zo
tijdloos weg te kwijnen
wil melker
06/01/2022
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, januari 06, 2022 16:01 |
| Gevoelig Verwoord | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, januari 06, 2022 11:21 |
| Wij kunnen het ons niet eens echt voorstellen Wil... heel invoelend jouw gedicht! liefs, Dasje |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 06, 2022 10:01 |
| ingrijpend. th | |
| M-Rose: | Donderdag, januari 06, 2022 07:38 |
| Tis ook ni om nr huis te schrijven over dergelijke situaties maar in je gedichtje slaat he wel aan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||