Een sprankje ondeugd
een sprankje ondeugd
ik zag
je ogen zingen
met het licht
van de zon
van binnen
een sprankje
ondeugd lag
als verrassing over
je bruingebrande jeugd
op het warme strand
kleine cirkelwinden
speelden met
achtergelaten dingen
waaiden op in
een minitornado
bestrooiden ons
met zand als
offerande van
de natuur op een
godvergeten uur
wij holden naar de
zee om af te spoelen
joelden van de kou
toen een onverwachte
golf opdook uit blauw
wil melker
23/01/2022
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 23, 2022 16:25 |
| Kostbaar in het licht gebracht | |
| teun hoek: | Zondag, januari 23, 2022 13:06 |
| romantiek in koude omlijsting.th | |
| M-Rose: | Zondag, januari 23, 2022 10:20 |
| dat is idd zomer spelen mi achtergelaten dingen id natuur op een godvergeten uur = bijna alles vindbaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||