orkaan
Ik leerde je kennen als een orkaan,
recht op je doel, vuur, passie, je blies me helemaal omver.
Ik bleef amper staan,
Daarom duwde ik je helemaal weg.
Jij was degene die zei: "ik zie je graag"
Je mocht het niet meer schrijven van mij, ik stelde het in vraag.
Ik was schuchter en probeerde je voeten op de grond te zetten.
Alleen als het echt was mocht je het zeggen..
Als ik me uiteindelijk dan wel begon te geven,
verdwijn je zomaar uit mijn leven?
Zonder een adres te geven.
Nu blijf ik achter in heel veel pijn en verdriet.
Net om dit te vermijden dat ik je niet te snel toeliet.
De storm is voorbij, gedaan.
Ons sprookje hield op te bestaan.
Ik mis je
9-2-22 maantje
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, februari 14, 2022 21:00 |
| Verdrietig maantje voor jou. Het is vaak de dans of het spel met gevoelens in het geding. Hartszaken en hartzeer. Mooi geschreven hoe droef ook. Wens je veel liefde toe. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 12, 2022 15:39 |
| Ach , wat jammer nou, blijf hoop houden Maantje, hoop doet leven. Ik wens je veel liefde en geluk en toch een fijn weekend. Anneke |
|
