de fluister van mijn lied I
pas ontluikende avond
schaduw schuift een hemel dicht
en kleurt het strand de zon
die ondergaat bijna transparant
bijna rakend als satijn
en liefde kerft namen
door deze onvergeten momenten
in beelden van was
maar breekbaar
als een sluierdans over
de zwervende zee die danst
in mijn kunstenaars handen
ontsluiten de golven
vol van leven en dromen
zacht strelen de kleuren
diep ontstaan in haar bloei
en haar dans van bewegend licht
tot verder te voelen
zijn de wegen het zand
het hout van bomen
die blijven als herinnering
getekend door bloesems van mei
als een vrij geboren volheid
van leven en van wat voorbij is
ze vloeien
in een diepe stilte
voor even ineen
hoe stiller de fluister
hoe meer
je voelt in het hart
door dit ontwakend zijn
doorbreekt het moment van samen
komen ergens
en stap jij in mijn wereld
en droom
dan ben je nabij in de fluister
van mijn lied
voelbaar veilig geborgen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, maart 01, 2022 19:20 |
| Zeer sterk verwoord | |
| teun hoek: | Dinsdag, maart 01, 2022 09:24 |
| wij vernemen de fluistering.th | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, maart 01, 2022 09:09 |
| Jouw kunstenaarhanden laten diepe indrukken achter door de fluister van een verborgen lied, voelbaar tot diep in het hart. Mooie dag wens ik je M-Rose met liefs. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||