de fluister van mijn lied IV
door de droom
die reeds lang in jouw hart
geboren is voel ik hoe breekbaar
tot bijna vloeibaar stil
en schuilend het papyrus blad
wiegt ontluikt en bloeit
zonder aan te raken
vol dromen die de tijd herhalen
over het wassende water
als glas in de zon
om even stil te blijven
en langzaam nabij te komen
wat in golven vloeiend open
tekent
in een stille bloei
en leven
het beeldend samen verbinden
om langzaam terug voorbij te gaan
in de fluister van mijn lied
tot elke spat zoveel meer
ontwaakt als de lichten
doven over de haven
herinnert me aan jou
herken ik de duurzaamheid
van elk moment zoals het is
wij ademen
liefde
in fluisterende woorden
tot opnieuw
te voelen blijft
en zachter als rozen
zijn mijn handen die naar jou zoeken
over deze weg te beschrijven
zij geven jou het woordeloos
vertalen
door een stille hoop
van jouw thuiskomst
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Vrijdag, maart 04, 2022 20:20 |
| machtig, tevens prachtig, zo mooi..... | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, maart 04, 2022 18:48 |
| Een sterk gedicht en hoopvol en krachtig verwoord | |
| teun hoek: | Vrijdag, maart 04, 2022 15:14 |
| hoop op spoedige hereniging.th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 04, 2022 11:48 |
| Jij ademt fluisterend die liefde door naar ieder die zich ontvankelijk daarvoor voelt. Mooi om dit gedicht te mogen lezen als een hoopvol lied M-Rose Zonnige groet met liefs. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||