Oorlogskinderen
Zwart is de lucht
De ruïnes van vandaag zijn de huizen van weleer
De kille hardheid van de schoten galmt eeuwigdurend na
zachtjes biddend tot onze lieve Heer
neemt hij zijn zusje mee op zijn vlucht
Groen was ooit het land
De lucht huilt zwarte regen
Het dorp is de totale verwoesting nabij,
niemand houdt dit tegen
Zijn verdriet is immens, zijn wereld staat in brand
Rood kleurt het firmament
Hoge vlammen bijten sarcastisch om zich heen
Hun huis vernield, alles kwijt
Hij neemt zijn zusje bij haar hand, hij laat haar niet alleen
Op zoek naar iemand die hij kent
De ruïnes van vandaag zijn de huizen van weleer
De kille hardheid van de schoten galmt eeuwigdurend na
zachtjes biddend tot onze lieve Heer
neemt hij zijn zusje mee op zijn vlucht
Groen was ooit het land
De lucht huilt zwarte regen
Het dorp is de totale verwoesting nabij,
niemand houdt dit tegen
Zijn verdriet is immens, zijn wereld staat in brand
Rood kleurt het firmament
Hoge vlammen bijten sarcastisch om zich heen
Hun huis vernield, alles kwijt
Hij neemt zijn zusje bij haar hand, hij laat haar niet alleen
Op zoek naar iemand die hij kent
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||