tot schaduw doorlicht
diep
in de ongerepte beelden
stroomt mijn verhaal
van zon van zee
en zilverzand
nog naamloos en breekbaar
voelt het
als een schaduw
verder bloeiend
en ontstaan in
een ontwakende schemering
van een nieuw komende morgen
blijven emoties
nog even verborgen
om samen te vloeien
met de eenvoud
als wonder
waar het leven verrijkt is
met open gloed
tot overwegend licht
in het bijna volmaakte
beeld met een stilte
die alles voor heel
even
breekbaar maakt
bij het tekenen
van een diep voelende
werkelijkheid
die oplicht
in het langzaam doorgronden
en stil makend ogenblik
met het vertalen van schoonheid
en warmtevol
dichtbij te voelen
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Woensdag, april 06, 2022 11:57 |
| BEta psi omega aka | |
| M-Rose: | Woensdag, april 06, 2022 11:38 |
| mi je oude broek en een boeiend nieuw boek??? TH | |
| teun hoek: | Woensdag, april 06, 2022 11:33 |
| nu ruw op het strand. th | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, april 06, 2022 11:28 |
| De schoonheid van jouw woorden brengen emoties mee | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 06, 2022 10:12 |
| De eenvoud toont het ware ik dat net zo breekbaar is als deze mooie woorden, die stilmakend zijn en emoties onderdrukt door de wonderlijke schoonheid ervan. Lieve groet M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, april 06, 2022 10:01 |
| stilte in optima forma. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2022 | ||
| Thema's: | ||