Doolhof

het doolhof

ik hoorde
je lach langs
de lichtgroene
heggen fluisteren
op de vlagen
van wind en
soms zag ik
het zwart grijze
haar van een
schim verderop

daar zat ik
weggedoken
zwaar ademend
met kloppend hart
oren en ogen
wagenwijd open
om jou te traceren
in het doolhof
waarin wij echt
verdwaald waren

maar jij zweeg
ik keek naar
opvliegende
vogels in
onrustige stukjes
natuur die
mogelijk op jou
reageerden en zo
ageerden tegen hun
verstoring van rust

ik wachtte dacht
de vrouwelijke
nieuwsgierigheid
gaat winnen door
het verlies van
aandacht als prooi
maar haar mooi
niet verschijnen
deed die illusie
allengs verdwijnen

wil melker
08/04/2022

Geschreven door

wil melker

Reacties op dit gedicht

wil melker vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

september:	Vrijdag, april 08, 2022 13:53
Bijzonder doolhofgedicht Wil. Het doet iets met mij bij lezen en herlezen. Heel mooi. Liefs

teun hoek:	Vrijdag, april 08, 2022 11:58
doolhoven fluisteren mysterie. th

Dirk Hermans:	Vrijdag, april 08, 2022 09:44
Een doolhof geeft niet altijd een fijn gevoel het houd ons tegen in de doorgang van het leven

M-Rose:	Vrijdag, april 08, 2022 08:35
gelukkig kan jij erover vliegen mi je bezem

M-Rose:	Vrijdag, april 08, 2022 08:35
de nasleep vd carnavalsoptocht langs de lichtgroene heggen daar blijft er soms wel eens iemand achter

Over dit gedicht

Auteur: wil melker
Gecontroleerd door: wil melker
Gepubliceerd op: 08 april 2022
Thema's: [Angst] [Leven] [Delen]