Lichtsluiers
zie in alle stilte
ontwaakt de zee
zacht strelen de golven
door een spiegel heen
en weerkaatsen
de echo's over de schaduw
die het beeld met elke vouw
opnieuw tot leven brengt
als een pas geopend raam
en in deze rakende bloei
ben ik taal zo dichtbij
zoals ik mij
in jouw vertalen voel
leven
en liefde
leert me woordeloos voelen
wie ik ben
in jouw nog onvoltooid verhaal
dat langzaam geboren wordt
met woorden verdicht ik jou
waardoor emotie spreekt
als schaduwbeelden
vloeiend bijna brekend
als de klei
weerschijnen tussen witte lijnen
met de kleur van zand en oker
die stilaan verdwijnen
maar breekbaar als een sluier
van licht en van dromen
jouw ogen even sluit
denk dan voor even aan niets
in alle stilte
zal steeds
meer voelbaar blijven
wat het hart ziet
en wie wij zijn
door het samen delen van emoties
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 16, 2022 19:12 |
| Mooi gedicht | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 16, 2022 13:53 |
| Er hangt een waas of sluier over deze mooie woorden die toch hier en daar breekbare emoties doorlaten die ik in alle stilte proef, de klei is zoet en krijgt vorm door dit mooie gedicht. Fijne Paas wens ik je Met liefs M-rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, april 16, 2022 12:42 |
| een ruime blik toe gewenst. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2022 | ||
| Thema's: | ||