Mijn zoon en ik
Herinnering
 
de laatste lente dat ik daar kwam
dat ik samen was met hem, hoorde
ik de gebroken stem. Terwijl bomen stil
de allermooiste bloesems  strooiden
en verwaaiden, en de zon bloedrood
achter beboste bergen onder ging
kuierden wij langzaam langs de
oever van de rivier de Tarn
waar duizenden vogels
hun namen floten
een bevende
hand
reikte
mij
een
bloem
ver
pakt
in
een
glim
 lach
 
*
Anneke