Mijn oma
Daar zit ze in haar rolstoel
Negentig lentes jong
Angst, verdriet en pijn gekend
Zo ook vreugde, blijdschap en liefde
Daar liep ze weer
Na een lange periode
Onafgebroken
Trots ben ik op jou
Mijn oma
Negentig lentes jong
Angst, verdriet en pijn gekend
Zo ook vreugde, blijdschap en liefde
Daar liep ze weer
Na een lange periode
Onafgebroken
Trots ben ik op jou
Mijn oma
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 27, 2022 16:17 |
| Wij zijn krasse knarren op deze leeftijd . Blijven lopen als het enigszins kan, want wat je afgeeft ben je kwijt en dat krijg je niet meer terug. Lief van je. |
|
| teun hoek: | Maandag, april 25, 2022 19:37 |
| liefdevol. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: life3 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2022 | ||
| Thema's: | ||