Een avondster
ik teken jou
op zwart satijn
woestijnen in nevels
van zand
dieper rood
als avond
licht danst
met de eerste lente
ster
terwijl de golven verder
het leven toefluisteren
word zee
word beeld
in spiegelglans
en alles
voelt even breekbaar
dichtbij
als emotie het hart
ontwaakt
ontstaat deze geborgenheid
die je stil laat dromen
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, mei 18, 2022 10:03 |
| droombeeld van geluk. th | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, mei 18, 2022 09:07 |
| Dat is genieten van het dagdromen | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, mei 18, 2022 09:04 |
| De morgenster zet hier haar hart open terwijl emotie ontwaakt en verder gaat met stil dagdromen. Juweeltje om te lezen op de vroege morgen M-R0se. Zonnige dag gewenst met liefs. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||