mijn paard.
Mijn Paard.
Ik en mijn paard
zijn onafscheidbaar
egaal zwart ,leeftijd al achttien jaar.
Gestald bij manege
Kennemerhave
gedeeld met vriendinnen onder elkaar.
Hij draagt mij
wekelijks
in de piste alsmede door het duingebied.
Samen verzorgen
wij hem daag’lijks
al doende dat ik dan geniet.
Hij draagt de
naam Wellen
aanhankelijkheid aan beide zij.
Ik voel mij hemel-
hoog verheven
als ik zo door de duinen rij.
th
voor onze hulp
van 18 jaar.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, september 16, 2022 20:22 |
| meisjes en paarden, een vermaard span, in elkaars ban, beiden voelen goed aan. mooie ode, hans |
|
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, september 15, 2022 08:03 |
| je geniet fijn houden zo | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 14, 2022 09:54 |
| Fijne kameraad zo'n paard lijkt me Teun. Ik wens je fijne tochten hoog verheven door de duinen. Mooi verwoordt in dit gedicht. Anneke |
|
| M-Rose: | Woensdag, september 14, 2022 09:08 |
| maak er samen nog vriendschappelijke tijden van | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2022 | ||
| Thema's: | ||