Durf jij..
Durf jij..
Wat als niets lijkt wat het is.
Al wat men ziet een illusie is.
Een film waarin je de hoofdrol speelt.
Zonder grip te krijgen op wat er gebeurt.
Slaat de twijfel toe.
Komt de angst op.
Durf jij jezelf in de ogen te kijken.
Je hart te laten spreken.
Gehoor te geven aan deze woorden.
Te vertrouwen op je innerlijke kompas.
Daar voorbij de grenzen van onze zintuigen.
Waar oneindig veel mogelijkheden ontstaan.
Wat als niets lijkt wat het is.
Al wat men ziet een illusie is.
Een film waarin je de hoofdrol speelt.
Zonder grip te krijgen op wat er gebeurt.
Slaat de twijfel toe.
Komt de angst op.
Durf jij jezelf in de ogen te kijken.
Je hart te laten spreken.
Gehoor te geven aan deze woorden.
Te vertrouwen op je innerlijke kompas.
Daar voorbij de grenzen van onze zintuigen.
Waar oneindig veel mogelijkheden ontstaan.
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, oktober 02, 2022 18:57 |
| hmm de tweede strofe stel je voor vele een moeilijke vraag. Hoeveel durven zichzelf te zien? |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, september 30, 2022 19:51 |
| maar in de film ben je nog immer degene om wie het geheel te bezien speelt, maar misschien is ieder van ons slechts wender ten goede, verder geroepen, van het groter geheel. groetje, hans |
|
| Aquarel: | Vrijdag, september 30, 2022 08:23 |
| Ik heb geleefd in een illusie waarbij ik niet meer kon vertrouwen op mijn zintuigen, in psychose, ongeveer een jaar lang. Ik vertrouwde op mijn zachte karakter, luisterde naar de stem van mijn hart, beter dan naar de stemmen die ik hoorde. Maar het was een loodzware tijd, die ik maar nauwelijks overleefde. Met hulp en medicatie gaat het alweer jaren goed gelukkig. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2022 | ||
| Thema's: | ||