verwaandheid.
Terugweg.
Er lijkt geen terugweg
voor verwaandheid
geen optie voor gezichtsverlies dat men lijdt.
Welke offers het ook
moet kosten.
Men gaat er dwars in, dat is geheid.
Wereldwijd moet
men beamen
dat éénmansmacht duivels escaleert.
Alleen die macht
telt, geen genade
voor die dit al negeert.
Het strooit leed uit
krast diepe sporen
In ’t leven van de onderdaan
Feestvierend zelfs
moet accepteren
dat het al daarin zal ondergaan.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 03, 2022 21:42 |
| Mooi opbouwend gedicht | |
| Clarice: | Maandag, oktober 03, 2022 21:11 |
| Je vraagt je af hoe die daar zelf mee kan leven, of hij ooit eens aan alle slachtoffers denkt die hij op zijn geweten heeft. Goed geschreven, Teun. Gts, Clarice |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 03, 2022 12:06 |
| Op deze manier werkt hij aan zijn eigen ondergang Teun. Dat heb je heel goed onder woorden gebracht. Zonnige groeten. Anneke |
|
| M-Rose: | Maandag, oktober 03, 2022 10:27 |
| Een prachtig gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||