Mijn ogen zullen vervagen in droogte.
Ik hou mijn einde
Zonder een nieuw begin.
Ik hou mij bescheiden
Met elk groot gevoel,
Dat ik bij jou
niet verzin.
Ik verdoezel
mijn buikgewoel
Zonder mij
in je
te laten verleiden.
Ik ruil mijn liefde in,
Want je zal niet
voor mij wijken
Ik zal alleen maar
van je verliezen.
Dus ik bespaar
Mij het afzien,
Om naar je te kijken
Met mijn troebel ogen.
En mij af te leiden
van jou ogen.
Want mijn ogen
voelen zich elke keer
bedrogen,
Met oogtranen,.
Die zijn beladen
Met een hart
gebloed
Van emoties.
Die ik niet
Bij je droge
Oogjes gewoed
kan uithalen.
mijn
troebel ogen
Zullen ook droog
Gaan
Vervagen.
Als je ze niet
Blijft uitdagen,
Met liefde.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, oktober 05, 2022 18:08 |
| Je kan alleen maar in ogen kijken als je er zelf ook bent, mooi gedicht gts Clarice | |
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, oktober 05, 2022 10:17 |
| heel veel kracht toegewenst | |
| M-Rose: | Woensdag, oktober 05, 2022 09:30 |
| ik sluit me aan bi TH | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 05, 2022 09:12 |
| sterkte. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||