Zoon
Zoon
Als mijn moeder 't huis uit gaat
en mij op mijn kleine zusje passen laat
kijk ik wat angstig rond me heen
ben ik toch wel echt alleen?
Want soms is hij bij me
soms,ik weet het zeker.
En als dan de nacht zich
openbaard in mijn gordijnen
En figuren schuiven langs't behang
Ja dan pas ben ik
echt een beetje bang
Ik weet heus wel
hij komt niet meer terug
Trek gauw toch maar
de deken over mijn hoofd
-vlug-
*nena*
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Zondag, juni 09, 2002 23:49 |
| "zich openbaarT" is het. Maar verder een leuke beschrijving van de moed die zo'n bange jongen wil opbrengen. " -vlug- " op het eind geeft visueel die kinderlijke reactie mooi weer. |
|
| Peter Pan: | Donderdag, juni 06, 2002 18:57 |
| Zeker is hij bij je, bij zijn kind comfortabel wordt hij verplaatst door de wind bang zijn is niet nodig zoon zijn kinderen zitten voor hem op een troon Kijk naar de toekomst frank en vrij dan weet ik zeker: je vader is dolblij! |
|
| Hans Winter: | Woensdag, juni 05, 2002 00:47 |
| psst, niet verklappen hoor, maar vroeger zocht ik al zijn spoor, keek ik eerst oplettend onder het bed, daarna in de kast, die kon vastgezet, en dan pas kroop ik in m'n holletje niet te vinden onder de dikke wol. groetje, hans p.s. de nacht heeft een baard, zo lijkt het, maar wees gerust, de nacht baart slechts dromen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||