Lief Mensenkind
Leg je vleugels maar te rusten, lief mensenkind
Laat je dragen door de seizoenen
Laat je meenemen door de wind
Sluit je ogen en droom maar fijn
Over alle wensen die je in dit leven hebt
Over alle personages die je zou willen zijn
Laat al het moeten gewoon maar los
Laat al het presteren gewoon maar gaan
Rust maar even uit in je eigen sprookjes bos
Ik wieg je in stilte
Ik voel je liefde, licht, blijdschap en pijn
Leg je vleugels maar te rusten, lief mensenkind
Want
het is heus niet zo makkelijk om in een wereld als deze
en kind te kunnen zijn
Laat je dragen door de seizoenen
Laat je meenemen door de wind
Sluit je ogen en droom maar fijn
Over alle wensen die je in dit leven hebt
Over alle personages die je zou willen zijn
Laat al het moeten gewoon maar los
Laat al het presteren gewoon maar gaan
Rust maar even uit in je eigen sprookjes bos
Ik wieg je in stilte
Ik voel je liefde, licht, blijdschap en pijn
Leg je vleugels maar te rusten, lief mensenkind
Want
het is heus niet zo makkelijk om in een wereld als deze
en kind te kunnen zijn
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, november 17, 2022 22:56 |
| verdriet mooi beschreven in een triest maar toch aangenaam gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: MirjamA |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2022 | ||
| Thema's: | ||