De dag is anders nu.
Leger, gevoeliger, stiller.
Het houdt ons vast.
Het is net alsof….
Het lijkt wel of…
Het is maar een dier zal men zeggen,
maar voor ons was je meer.
Een plek in ons leven.
Een doel in onze dag.
Ook dit is rouwen.
Je riem hangt doelloos aan de kapstok.
Je bench blijft leeg.
Geen geblaf horen wij meer.
Geen nieuwe haren meer op de vloer.
Je leven is voorbij.
We hadden je willen houden
Blijven knuffelen, uitlaten. Met je spelen.
Dat kan nu niet meer.
Het is voorbij.
Het was mooi met jou.
Ik streel nog een laatste keer over je haren.
Nu heb je rust.
We brengen je weg.
Maar wij, wij vergeten je nooit.
Je laat een leegte achter, maar
je reist met onze gedachten mee.
We gaan steeds weer terug naar die dag toen je bij ons kwam en bleef,
tot nu.

Tot ziens in een nieuwe dag.