Willig
Het gedachtenpad wordt,
steeds door haar begaan.
Rennen in het duister verglijdt,
regelmatig naar een slenterende pas.
Maar het oneffen pad is,
altijd aan haar stappen toegedaan.
Een spoor van hunkering,
trekt langs de bewandelde promenade.
Verlangens die haar afwezigheid,
bevestigen, op iedere manier.
Begeerte leeft wellustig in de leegte,
van 's mens hart en zenuwen.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Dinsdag, juni 04, 2002 20:50 |
| En aangezien Marina het mooi vind, kan ik het niet laten er prachtig! van te maken.. (nu we toch lekker aan 't reageren zijn) | |
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, juni 04, 2002 20:46 |
| yep..droef maar waar.. | |
| ~Marina~: | Dinsdag, juni 04, 2002 20:41 |
| wel op een posi manier dan ;-)) | |
| ~Marina~: | Dinsdag, juni 04, 2002 20:41 |
| na de aanrading van Maya het een paar keer extra te lezen ;-) kan ik er niet veel meer van maken dan mooi! liefs Marina |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, juni 04, 2002 20:27 |
| Deze moet ik echt nog een paar keer overlezen, Charly.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: charly | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||