nog even
in een dans
van handen ontstaat
het beeld uit water
en klei geboren
nog even ontvouwend
nog even broos
tekenen blad en nerven
ontluikende rozen
tot nevel-dauw en traan
het samen voelen
langzaam laten bloeien
en emoties vertalen
hierin jouw verhaal
de vele wegen
tot golfrimpels doorbreken
met stralen van licht
tussen de schaduw
sluiers van herinnering
en deze pas gekozen
dromen
in stille beelden
open bloeiend
geborgen tot leven
over diep-stil verlangen
en voelbaar
ontwakend geluk
zijn nog voor even
door het hart te ontvangen
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 07, 2023 14:12 |
| Wat handen al niet uit klei en water kunnen ontvouwen en laten bloeien tot het geluk voelbaar is in het hart. Stil beeld, gegrift en gegroeft van ouderdom wat enkel schoonheid toont, zoals dit gedicht. Lieve groet M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, januari 07, 2023 09:27 |
| tekens van geluk voelbaar. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||