DE ZON
De eerste zonnestralen raken het oppervlak
IJs begint te smelten , vogels gaan fluiten
Langzaam word alles vervuld met warmte
De opkomende warmte is overweldigend
De ziel van mijn natuur word erdoor geraakt
En zo , voor het eerst sinds lange tijd
Is het mijn ingevroren hart dat ontwaakt
Laat de zon schitteren en schijnen
Zet mijn koude hart in vuur en vlam
Niet langer meer eenzaam wegkwijnen
Oh zon , ik dacht dat je nooit meer kwam
IJs begint te smelten , vogels gaan fluiten
Langzaam word alles vervuld met warmte
De opkomende warmte is overweldigend
De ziel van mijn natuur word erdoor geraakt
En zo , voor het eerst sinds lange tijd
Is het mijn ingevroren hart dat ontwaakt
Laat de zon schitteren en schijnen
Zet mijn koude hart in vuur en vlam
Niet langer meer eenzaam wegkwijnen
Oh zon , ik dacht dat je nooit meer kwam
Reacties op dit gedicht
| ilona: | Dinsdag, november 28, 2000 20:43 |
| wat heerlijk voor je dat je je weer kunt ontplooien.....ga er voor.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ronald | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2000 | ||
| Thema's: | ||