Hemel vonken van dauw
achter de sluiers
ontvouwd het licht
de trage schetsen
als een pelgrimslied
over flarden van regen
bogen om opnieuw
vrij te komen
terwijl
een stilte
deze ogenblikken
emotievol tekent
en leven
uit schaduwdicht
bevrijdend
schuift een hemel
langzaam open
waarin woorden verdichten
om nog pril tot verlangen
te ontluiken
als innerlijke bron
in het voelbaar maken
droomstil en zacht
door de avond
van geboorte
het bloeien ontwaken
doorschijnend nog
tot zon een spiegel raakt
in het kleuren
met vonken van dauw
en geborgen weten
in dit zijn
voor alles wat liefde is
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, januari 26, 2023 23:26 |
| met jouw woorden ontroer je menigeen hier. | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, januari 26, 2023 16:53 |
| Heel mooi knap jouw gedicht | |
| teun hoek: | Donderdag, januari 26, 2023 11:05 |
| kleurrijk, de weerspiegeling in deze druppels, moeilijk te vangen in fotografie , wel in dichtvorm dus. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 26, 2023 10:56 |
| Verrukkelijke poëzie laat je hier lezen M-Rose, hemels mooi. Lieve groet stuur ik je Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2023 | ||
| Thema's: | ||