De hemelse geest
de hemelse geest
bruin scherpte
je profiel tegen
de diepblauwe lucht
je genoot van de vlucht
die jij de tijd
hier zag maken
voelde stenen
hoorde de specie
hun voeggeluid maken
waar schoonheid
door mensenhanden
werd geschapen
in grootse gebouwen
waar kosten noch
moeite werden gespaard
en de ultieme balans
van hemels presteren
ruim werd gehaald
weer vlogen zwarte
vogels naar de toppen
van nabij gelegen
bomen werd de
natuur in onheilspellend
doodse stilte gehuld
een magere hond
huilde toen hij alleen
op het grote plein stond
waar stenen braken
bogen uit hun beeldschone
spanning raakten
zo kraakte de tijd
in luttele seconden
zijn scheppers en ultieme
schoonheid wat overbleef
verdampte in stof
naar de hemelse geest
wil melker
14/02/2023
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, februari 14, 2023 10:51 |
| Zeer sterk verwoord | |
| teun hoek: | Dinsdag, februari 14, 2023 09:20 |
| diepgaande ramp. niet vatten. th |
|
| M-Rose: | Dinsdag, februari 14, 2023 08:30 |
| als de natuur stil is dreigt er onheil en niet alleen is grootst gebouwen maar wereldwijd |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2023 | ||
| Thema's: | ||