Was tissue
het moest meedraaien
werd zienderogen een papje
toen opgehangen
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Donderdag, maart 02, 2023 11:48 |
| begrijp ikke volkomen met de maatschappelijke problemen momenteel lijkt het vanzelfsprekend verzorg je lerenlaarsjes wel |
|
| Hylke Ma: | Donderdag, maart 02, 2023 11:06 |
| Hmm.. enkellaarsjes, ooit als puber op gelopen, Italiaans (reebruin). Ik vond ze goddelijk, en ging daarna ook nooit meer naar catechisatie. | |
| M-Rose: | Donderdag, maart 02, 2023 10:51 |
| wel dan de stonewashed bleu metallic mi rekbare enkellaarsjetbaar id wasdraden gehangen het moet maar meedraaien dat blijft een feit |
|
| Hylke Ma: | Donderdag, maart 02, 2023 10:36 |
| Het was inderdaad mijn nieuwste spijkerbroek.. Ik had een G-star willen kopen maar eh veels te skinny. | |
| M-Rose: | Donderdag, maart 02, 2023 10:27 |
| Kom kommer nu ni zo trieste ist nog verre weg niet gewoon mee chillen op de reserve bank van lopende zaken en terwijl je gloednieuwe G_- STAR raw late aanpassen ofzoietske |
|
| Hylke Ma: | Donderdag, maart 02, 2023 09:47 |
| Juist.. het zakdoekje van 'Tempo' zat nog in een broekzak. Toen ik de was ophing sneeuwde het papier. Misschien had ik als thema ook 'romantisch' kunnen kiezen. | |
| M-Rose: | Donderdag, maart 02, 2023 09:01 |
| een zetmeelproduct van woorden | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hylke Ma | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2023 | ||
| Thema's: | ||