Vannacht kwam je voor
in m'n dromen
En ik.........
Ik kon niet bij je komen
Ik riep en ik riep
Liep achter je aan
Maar je zei me
Weg te gaan
Ik probeerde
Het nog een keer
Maar weer ging jij
Tegen me in verweer
Ik riep nogmaals
Zoek toch hulp
Kruip nu maar eens
Uit je schulp
Toen zei ik
Dat ik niet meer kon
Het was al te lang geleden
Dat alles begon
Ineens greep je me vast
Vroeg me niet te gaan
Het greep me naar de keel
M'n haren gingen rechtop staan
De paniek
Sloeg bij me toe
Nee niet weer
Ik ben zo moe
Jouw verslaving
Kan ik niet meer aan
Ik laat je los
Ik laat je gaan
Hijgend werd ik wakker
Over m 'n wang liep een traan
Zou dit verdriet
Ooit eens over gaan
(Het is inmiddels een jaar geleden dat ik mijn aan drank verslaafde zoon heb gezien, en ondanks dat ik doorga met mijn leven, het blijft me bezig houden, ook als je er niet op bedacht bent)
| wervelende regenboog: | Dinsdag, maart 21, 2023 19:48 |
| wat moet je anders dan hem zijn eigen leven laten leiden (lijden) totdat hij de kracht ontwikkelt om zijn leven naar een hoger plan te tillen sterkte ik voel met je mee hgr wr |
|
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, maart 19, 2023 22:41 |
| je hebt het geuit,maar heeft dit met een gedicht te maken,tja lastig. | |
| Paula Hagenaars: | Zondag, maart 19, 2023 13:48 |
| Wat triest en heftig! | |
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2023 | ||
| Thema's: | ||