Robijn
Verlangen spreidt vleugelslam
lichtgetogen wachten verre velden
ademen heiïg belofte van bijna
tintelingen mozaïek, streelt echo
klankrijk Eden 's elfenmuziek
lippen branden rust in dit morgana
ontsluiten verre velden, onmetelijk kust
zo wacht er ingetogen, nee geen Godin
in bijna is het ver voorbij verlokking
het robijnen rood van rododendron
wijst en spreidt als tapijt, of een ster
de diep dwalende aura en veerzacht
groot verlangen dat met tranen kwam
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, april 19, 2023 20:59 |
| Dank jullie wel voor de fijne reacties. ♡ |
|
| Horizon01: | Woensdag, april 19, 2023 20:01 |
| Mooi September. Graag gelezen. Groetjes, | |
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, april 18, 2023 22:59 |
| Mooi! | |
| faucillon: | Dinsdag, april 18, 2023 15:46 |
| Beklijvend mooi geschreven! | |
| stampertje het rukkonijn: | Dinsdag, april 18, 2023 15:43 |
| heel fraai. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 18, 2023 15:42 |
| Schitterende poëzie laat je ons lezen Maya, woorden als tintelende mozaïek die klinken als muziek in de oren. Zo fijn om te lezen Lieve groeten. Anneke |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, april 18, 2023 13:56 |
| Mooi | |
| Compostje: | Dinsdag, april 18, 2023 13:33 |
| gewoon mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2023 | ||
| Thema's: | ||