Voor even verdoofd
De lach die ze draagt,
Maar niet niet echt.
Een masker,
Een schild,
waarachter ze vecht.
Een sterke wens, op te gaan
in het geheel
Zichzelf en echt zijn
Normaal, als de rest
Blijkt teveel
Steeds groter, de strijd
het onderdrukken van pijn.
Haar falen daarin,
voed het verlangen
om niet meer te zijn
Met alle kracht
blijvend proberen
Steeds moeizamer
Kan ze niet meer.. niet langer,
Nog langer,
zichzelf maskeren
De spanning,
De toenemende druk in haar hoofd
En dan overspoeld
door een stortvloed van tranen..
voor even verdoofd
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, mei 10, 2023 22:40 |
| Indringend gedicht. | |
| Clarice: | Woensdag, mei 10, 2023 22:18 |
| Dat is moeilijk vol te houden, het masker dan proberen af te zetten bij vrienden. Mooi geschreven, gts Clarice |
|
| M-Rose: | Woensdag, mei 10, 2023 13:25 |
| mooi gedicht Marieke 11 | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 11 | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2023 | ||
| Thema's: | ||