Opa
Dammen, deden we uren samen
Met oma op het balkon
We gingen overal heen met mijn zusje
Met de trein, van perron naar perron
Je begon wel eens iets te vergeten
Dan lachten we achteraf erg hard
Nu wordt het allemaal langzaam erger
Vaak ben je er bij, maar soms ben je verward
Je zegt dingen die niet bij je horen
Je bent soms wat ontremd
Jij en oma hadden nooit woorden
En nu reageer je soms wat ontstemd
De mooie jaren die we hadden
Soms vergeet je dat we die hebben mee gemaakt
Je vergeet waar we geweest waren
Of dat er dingen zijn bekend gemaakt
Je vergeet je medicijnen
En je ontwijkt het verzorgen van je huid
Je kan ook al niet meer auto rijden
Dat was een pijnlijk maar noodzakelijk besluit
Beide zijn we de jongste van onze generaties
Daardoor begrijpen wij elkaar goed
Er zal nooit een verkeerd woord tussen ons vallen
Niet in voor- en tegenspoed
We hebben veel mooie momenten mogen ervaren
En als jij ze niet meer weet
Zal ik ze voor twee bewaren
Ik zal zorgen dat ik ze niet vergeet
| ILse Bruintjes: | Zondag, juni 25, 2023 14:44 |
| Heel mooi liefdevol neergezet |
|
| Compostje: | Zondag, juni 25, 2023 11:33 |
| Het leven zoals het is. Herkenbaar. Meeslepend aandoenlijk geschreven. |
|
| Aquarel: | Zaterdag, juni 24, 2023 22:44 |
| Mooi, teder, liefdevol zoals jij hier over jouw opa schrijft. Liefs, Aquarel |
|