Zomernest
Zomernest
De winter voelt kaal en kil,
er is nog niets behangen.
De fleur die jij brengt,
is hier nog ver te zoeken.
Rioolgeuren bevriezen mijn gevoel, ik voel me rot,
ik ben niet thuis, een schreeuw om hulp.
Plots ben je daar, je sprankelt jouw eerste licht over mijn huid en ik voel wat warmte.
Takken krijgen bladeren en bomen krijgen kleur, je laat de lente achterwege.
Ik voel me geborgen in ons nieuwe zomernest.
Jij gaf het kleur en leven.
Marc Geerinck/ 06 08 2023
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Zaterdag, september 16, 2023 14:43 |
| Dank je voor de reacties |
|
| Aquarel: | Dinsdag, augustus 08, 2023 16:40 |
| Waardevol, zoals die persoon voor jou is. Mooi Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Maandag, augustus 07, 2023 23:29 |
| je huis behangen, de binnenwereld minstens zo heerlijk bekleed met vervuld verlangen, luisterrijk laaft het tot je thuis. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2023 | ||
| Thema's: | ||