Niet meer.
Onder de sterrenhemel zo groot,
Waar dromen dansen in 't nachtloze oog,
In stilte fluistert de zachte wind,
Verhalen van avonturen, ongezien.
De reis verlicht het pad voor mij,
Op zoek naar antwoorden, zo vrij,
In de stilte van de eenzame nacht,
Vind ik kracht in innerlijke pracht.
Laat de wereld even stil staan,
Mezelf tegenkomen en gaan,
Naar plekken waar de ziel kan rusten,
Waar hoop vervlogen is van lusten,
Dus luister naar mijn nachtelijke serenade,
Waar dromen en werkelijkheid elkaar raken,
In dit stuk, een moment van poëzie,
Een reis naar de diepte van het nu,
Dit is niet meer een fantasie.
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, september 20, 2023 19:17 |
| graag gelezen. | |
| september: | Woensdag, september 20, 2023 18:27 |
| Toch is zulk gevoel vaak levensecht. Mooi geschreven. | |
| Mamke: | Woensdag, september 20, 2023 16:42 |
| Wauw, prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Flamingo | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2023 | ||
| Thema's: | ||