Alleen de verte wenkt
alleen de verte wenkt
ik word gek
van het geschuifel |
en gekuch
een voortdurende
stroom mensen
glijdt over de vloer
zonder richting
en beoogd doel
van buiten
is er weinig
over binnen
op te merken
de lange vitrage |
houdt mensen
weg van de ruiten
versluieren het zicht
ik probeer
ogen te vangen
maar ze blijven
niet lang hangen
te kort voor een
herkenning nl
oplichting van iets
uit vroeger in de blik
ze gaan zonder
gezicht in de laatste
Cirkels van Leven |
niemand die hen
de koers geeft
In omarming van Troost
alleen de verte wenkt
nog is de afstand te groot
Wil melker
05/10/2023
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, oktober 05, 2023 16:26 |
| Soms komt het leven zelf in de weg staan Wil Soms is de afstand niet meer te overbruggen |
|
| M-Rose: | Donderdag, oktober 05, 2023 08:28 |
| onverschillig zijn is een ziekte de kilte en afstandelijkheid in de laatste cirkel vh leven helpt niemand beter worden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2023 | ||
| Thema's: | ||