Eet verslaving
Mijn lichaam smeekt me
Stop met deze vergiftiging
Stop met die kilo’s aan suiker
Stop met deze verslaving
Ik kan je niet meer bijhouden
Geen kans om te herstellen
Bij elk momentje vrije tijd
Moet je je lichaam zo kwellen
Mijn maag doet zo’n pijn
Van al dat ongezonde eten
Wat is die drang toch telkens
Een keer moet ik toch beter weten
Een beloning, een verdoving
Even aan niks denken
Toch kan ik beter iets anders doen
Om even bij te tanken
Mijn lichaam smeekt me
Stop Jessie, stop
Ik kan niet meer, ik wil niet meer zo
Mijn lichaam is op....
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Maandag, november 06, 2023 15:45 |
| Als kind werd je ermee getroost... Pijntje - snoepje en dan vecht je er de rest van je leven tegen Treffend geschreven! |
|
| Compostje: | Maandag, november 06, 2023 11:40 |
| In machteloosheid vervallen kan er nog licht in de duisternis zijn, stapje voor stapje, niet stoppen maar verminderen, elke dag een beetje meer minder en dan zal een nieuwe vonk een kaars doen branden in een nieuw verlichte ruimte... Een pakkend gedicht kristalkind |
|
| Aquarel: | Maandag, november 06, 2023 09:37 |
| Duidelijk de strijd beschreven. Het komt best veel voor, je bent niet alleen hierin. Het is extra moeilijk om van deze verslaving af te komen, aangezien stoppen met eten geen optie is. Maat houden lijkt dan onmogelijk. Veel sterkte, en beterschap gewenst. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kristalkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2023 | ||
| Thema's: | ||