Zonder schroom
ik proef de smaak
van de herfst
en voel me één
met bladverliezende bomen
ik ruik het rottende loof
en slaak een zucht
als ik denk
waar blijven de jaren
een jaar sluipt
stiekem naar het eind
spoedig zal het winter zijn
met lange nachten
kale bomen rusten
tonen zich groot en trots
bloot en sterk aan 't leven
zonder angst nog schroom
christa
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, november 24, 2023 12:09 |
| Graag gelezen Christa! | |
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, november 24, 2023 03:42 |
| Prachtig geschreven! | |
| Aquarel: | Donderdag, november 23, 2023 18:30 |
| Beeldschoon geschreven dit gedicht... Liefs, Aquarel |
|
| september: | Donderdag, november 23, 2023 17:51 |
| Zo mooi. Zo zijn de bomen. Liefs | |
| M-Rose: | Donderdag, november 23, 2023 15:30 |
| een voelbaar zacht kleurend herfstballet voor dat de winter komt |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 23, 2023 14:20 |
| en...............dan weer lente. th |
|
| wytske: | Donderdag, november 23, 2023 14:01 |
| Mooi neergezet, de herfst is een heerlijke tijd | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 23, 2023 13:58 |
| Stil maar Christa, het wordt vanzelf weer lente, De natuur schroomt nergens voor. Mooi gedicht overigens, graag gelezen. Ja de jaren hé. Lieve groet stuur ik je. Anneke |
|
