Ik dacht dat ik het kon

Ik dacht dat ik het kon afsluiten
Dat de last van mijn schouders was gevallen
Ik dacht dat het na 20 jaar eindelijk zover was
Dat je nooit meer mijn leven kon verknallen

Ik had nu toch eindelijk het besef gekregen
Dat ik nooit antwoorden zou krijgen
Want zelfs nadat ik je nog een kans gaf
Bleef jij alleen anderen bedreigen

Ik had het toch eindelijk geleerd
Dat jouw stilzwijgen niet aan mij had gelegen
Dat het niet was omdat ik niet belangrijk was
Maar jij bewandelde liever de makkelijke wegen

Dus ik dacht dat ik verder kon gaan
Dat ik het nu eindelijk los kon laten
Dat je nu echt in mijn leven hoorde
En dat na 20 jaar de pijn mijn hart zou verlaten

Maar wat als de tijd niet doet
Wat hij zou moeten doen
Als de littekens blijven open springen
Die een herinnering zijn aan toen

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Vrijdag, december 29, 2023 22:19
misschien even geen verantwoording vragen, dat is meer voor later, maar eerst eens willen weten, zien van ja aan elkaar - vertel je wel - wat verlang jij van mij misschien. groetje, hans

Ineke Dijkhuis:	Vrijdag, december 29, 2023 03:55
Veel sterkte!

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 28 december 2023
Thema's: [Vaders] [Teleurstelling] [Vaders]