Samenspel
ik ben een veertje in een vrouwenhand
volg de lijntjes waar ze mij op plaatst
een onderbreking ken ik gelukkig niet
ze leidt mij telkens weer naar het eind
in haar rust ik zij voorziet mij van stof
die ik aan het begin meestal klad
nu ben ik puntig en scherp zoals ze wil
het land van haar dromen maak ik af
ze toont mij wat ze het liefste wil
een verhouding van boek tot veer
ik ken haar regels en vat ze samen
nooit verlaat ik haar sterke hand
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, januari 11, 2024 11:09 |
| Knap! | |
| ILse Bruintjes: | Woensdag, januari 10, 2024 20:31 |
| Mooi | |
| *maantje*: | Woensdag, januari 10, 2024 18:13 |
| mooi | |
| teun hoek: | Woensdag, januari 10, 2024 15:09 |
| bevattelijk dus. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2024 | ||
| Thema's: | ||