Bijna 4 weken geleden is dat ik mijn 43ste verjaardag er aan kwam

Altijd gedacht dat je toen voor altijd afscheid van mij nam

Mama, gelukkig ben je nooit op onze verjaardag weggegaan

Nee, dat zou een nachtmerrie zijn, daar kun je van op aan.

Maar gelukkig ben je toen gebleven, vermoedelijk met veel verdriet en pijn

Helaas, heerste er buikgriep,daardoor kon niemand bij je zijn

Was ik maar zo sterk om toen naar je toe te kunnen gaan

Maar ik kon het niet alleen, ik kon het niet aan

Mama, dankbaar ik voor alle jaren dat ik je om mij heen heb gehad 

Jij was en blijft mijn moeder die ik bezat

Nu midden in de rouwtijd is het verwerken begonnen 

Wordt al dit allemaal ooit overwonnen ?

Je wilt daar nog niet aan denken, maar dat gaat zeker komen

Dus nu maar rouwen, verwerken en laat de tranen maar stromen

Ook hebben we samen niet de allerbeste band samen gehad wat ik graag wou

Ooit gehoopt dat er wat veranderen zou

Maar helaas Mama, is dit allemaal niet gebeurd

We hebben het onmogelijke gedaan, dat is wel ingekleurd

Trots en dankbaar ben ik dat je de getuige was op onze trouwdag

Hoe jij je handtekening zette met een brede glimlach

En dat je de Oma van onze kinderen geworden bent 

Niet vergeten dat je trots bent op mij en mijn vent.

Bijna 3 weken geleden sloot jij voor altijd je ogen

Op weg naar het eeuwige licht, dichtbij de zon achter de regenbogen

Mama, vergeten Nee dat doe ik je niet

En wij, laten je gaan, met veel verdriet

Maar wetend dat je rustig bent weggegaan zonder pijn

Dat is een geruststelling en voor jezelf ook fijn.