De Onbekende Duizendpoot
De Onbekende Duizendpoot.
Duizendpoten krioelend over mijn gespannen lijf
Als ik luister spreken ze woorden van kritiek
Als ik ze wegtrek, kruipen ze omhoog
Als ik schreeuw, blijven ze staan
Het jeukt, de anticipatie, de angst, ze ruiken het,
Het kreukt, de verwarring, de klank, ze verdoven het,
Het ruikt, de spanning, het zicht, ze verblinden het,
Het niks voelt, een inzinking, op mijn gezicht, is het eindelijk daar?
Dagelijks denk ik, als er een ongeluk zou zijn op een mooie dag,
Die ik niet overleven zou? Is dat dan waar geluk, het moment perfectie in vereeuwiging?
Waarschijnlijk niet, dat is geen leven, dat is een momentopname van beeindiging.
Een tevreden sterfgeval, zou het bestaan, is het heus, of zijn we stiekem oh zo smal?
Ik kan het niet stoppen, de vragen, de spanning, de angst...
Voornamelijk zou ik willen dat de wereld stopt, door een meteoriet,
Zodat de wereld zou stoppen met het geven nutteloos kritiek.
Op iemand die zijn best probeert te doen, ook al zien ze het even niet..
Hier ben ik, de onbekende duizendpoot.
Duizendpoten krioelend over mijn gespannen lijf
Als ik luister spreken ze woorden van kritiek
Als ik ze wegtrek, kruipen ze omhoog
Als ik schreeuw, blijven ze staan
Het jeukt, de anticipatie, de angst, ze ruiken het,
Het kreukt, de verwarring, de klank, ze verdoven het,
Het ruikt, de spanning, het zicht, ze verblinden het,
Het niks voelt, een inzinking, op mijn gezicht, is het eindelijk daar?
Dagelijks denk ik, als er een ongeluk zou zijn op een mooie dag,
Die ik niet overleven zou? Is dat dan waar geluk, het moment perfectie in vereeuwiging?
Waarschijnlijk niet, dat is geen leven, dat is een momentopname van beeindiging.
Een tevreden sterfgeval, zou het bestaan, is het heus, of zijn we stiekem oh zo smal?
Ik kan het niet stoppen, de vragen, de spanning, de angst...
Voornamelijk zou ik willen dat de wereld stopt, door een meteoriet,
Zodat de wereld zou stoppen met het geven nutteloos kritiek.
Op iemand die zijn best probeert te doen, ook al zien ze het even niet..
Hier ben ik, de onbekende duizendpoot.
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, februari 28, 2024 09:07 |
| graag gelezen | |
| Aquarel: | Dinsdag, februari 27, 2024 22:18 |
| Verlangen naar stilte, rust, niets... een hoofd vol vragen, een lijf vol spanning... een mooi gedicht... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wouter Stam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||