Nomaad
Nomaad
Tussen duister en donker
hunkerend naar licht
vol scherven
die spelen in wijde balans.
Tussen wegen van rozen
die zwaarwichtig wegen
op zijn gemoed
vol pijnlijke en zere herinnering .
doolde de oude zwerver
ongepolijst verder
traag en langzaam
vervloeiend opgaand in het geheel.
Hij, die er aan ten onder ging
terwijl bladeren wegwaaien
op melodie van geritsel
uitgespreid over ’t land.
Tussen duister en donker
hunkerend naar licht
vol scherven
die spelen in wijde balans.
Tussen wegen van rozen
die zwaarwichtig wegen
op zijn gemoed
vol pijnlijke en zere herinnering .
doolde de oude zwerver
ongepolijst verder
traag en langzaam
vervloeiend opgaand in het geheel.
Hij, die er aan ten onder ging
terwijl bladeren wegwaaien
op melodie van geritsel
uitgespreid over ’t land.
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, maart 01, 2024 01:52 |
| Prachtig verwoord! | |
| EXPLICIT: | Donderdag, februari 29, 2024 21:35 |
| Pijnlijk treffend.. | |
| Clarice: | Donderdag, februari 29, 2024 17:04 |
| Gedaan met hem ondanks alles gts Clarice | |
| teun hoek: | Donderdag, februari 29, 2024 11:26 |
| dolend op zoek. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 29, 2024 10:16 |
| Bijzonder mooi deze nomaad in het licht gezet Compostje. Rakend om te lezen. Fijne schrikkeldag, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||