De Uitvaart
Ergens op een uitvaart
Herdachten ze een arme drommel
En ze zopen zijn laatste geld op.
Het was een groot feest
Zoals hij bij leven nooit meer had durven te betalen.
Er waren veel verhalen
Over arm en ziek en zeer
Nu eindelijk hoefde het niet meer
Hij kon het eindelijk betalen.
Dus het was een hele eer.
Een uitbundige begrafenis, zo stel ik me dat voor
Voor de rest is leven
In dit Nederland teloor.
Arme mensen, arme kinderen
Arm als een ouwe steen
Gelukkig ging die arme ziel
Niet verloren heen
Nu had zijn arme familie
Eindelijk een feest
Al was het heel erg droevig
Het einde was het waard geweest
En er werd gezopen en gevreten
En er werd gefeest
Ze herdachten namelijk een heel mooi mens,
En op zijn uitvaart nog het meest.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, maart 01, 2024 23:02 |
| Dit is nou al de derde keer dat ik dit gedicht gelezen heb, en ik weet gewoon niet echt een reactie erop te geven, maar ik ga het toch proberen. Het voelt dubbel voor mij als lezer. Het was een mooi mens, dat mag herdacht worden, en sommige mensen willen zo'n afscheid graag met een feest. Wel triest deze gelegenheid... Ik word er een beetje droevig van, het beeld van zuipen en vreten, zovan nu kan het eindelijk... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreaming Star | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||