Ik zie een meisje
Ik zie een meisje
Ik zie een meisje
Te jong om volwassen te zijn
Sterk genoeg om het te dragen
Pas later komt te pijn
Ik zie haar zorgen
Vluchten, vechten en verdringen
Een muur wordt opgebouwd
Pas later gaat het wringen
Ik zie haar groeien
Alles wordt weg gelachen met een grap
Verdriet krijgt geen ruimte
Pas later komt de klap
Ik zie een moeder
Die nu pas weet
Wat zij geleden heeft
Die nu voelt wat zij altijd vermeed
Ik zie haar strijd
Met haar verleden en het hier en nu
Wat je vormt als kind
Herhaald zich continu
Ik zie haar loslaten
Het verleden accepteren
Krachtig haar plek innemen
Zodat ze met het leven kan meeveren
©Xaviera van Ankeren
8-3-2024
Ik zie een meisje
Te jong om volwassen te zijn
Sterk genoeg om het te dragen
Pas later komt te pijn
Ik zie haar zorgen
Vluchten, vechten en verdringen
Een muur wordt opgebouwd
Pas later gaat het wringen
Ik zie haar groeien
Alles wordt weg gelachen met een grap
Verdriet krijgt geen ruimte
Pas later komt de klap
Ik zie een moeder
Die nu pas weet
Wat zij geleden heeft
Die nu voelt wat zij altijd vermeed
Ik zie haar strijd
Met haar verleden en het hier en nu
Wat je vormt als kind
Herhaald zich continu
Ik zie haar loslaten
Het verleden accepteren
Krachtig haar plek innemen
Zodat ze met het leven kan meeveren
©Xaviera van Ankeren
8-3-2024
Reacties op dit gedicht
| Frank_V: | Donderdag, maart 28, 2024 18:16 |
| Sterk verwoord en mooi geschreven! | |
| Compostje: | Donderdag, maart 28, 2024 09:02 |
| Levenservaringen Xaviera... Mooi pakkend geschreven. | |
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, maart 28, 2024 05:30 |
| Triest. Maar het moeilijke verleden goed verwoord. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Xaviera van Ankeren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||