Alweer meer dan een jaar geleden trok ik bij mijn huisarts aan de bel . . . 
Dat het niet goed met mij ging had hij door, mijn welgemeende dankjewel.
Het gevoel dat ik op tijd, nou ja wat is op tijd met overbelasting, was ben ik nu van overtuigd
Wat het leven gaat weer goed, dat het mij en mijn gezin weer toejuicht.

Ik heb geleerd om te gaan met de situatie waarin ik me bevond
Gelukkig gaat de zwarte periode meer en meer naar de achtergrond.
En ik persoonlijke gebeurtenissen een plekje geven kan en weer door kan gaan
In combinatie van herinneringen met een lach en traan

Besef ik dat ik elke dag mijn best doe en mezelf prijs wanneer het geweldig gaat
Omdat er liefde is en dat zeker bestaat
Het loslaten en geven van een plek van mijn beste vriend, was een grote belangrijke stap in mijn leven
Ik heb hem een plaats in mijn hart gegeven.

Want daarna ging ik nog verder omhoog en angst waarvoor ik vreesde kwam uit
Wat is je  grootste angst vroeg mijn therapeut
Ik gaf te kennen mijn moeder te moeten verliezen
Helaas dat gebeurde ook. maar veels te snel, we hadden veel voor onze kiezen

In Juli vorig jaar gaf mijn schoonzusje aan dat het slechter ging en op haar verjaardag ben ik bij haar geweest
Mama, dat je zo snel ging had ik nooit verwacht, maar het missen van jou doe ik het allermeest.
Op 27 december sloot jij je ogen voor altijd en het afscheid nemen van jou kwam eraan
We zullen nu met jouw in ons hart verder moeten gaan.

Ik hoop dat het mij lukt om je een plek te geven.
Misschien wel nadat ik dit gedicht heb geschreven.

Langzamerhand ben ik weer aan het klimmen op de ladder, weer omhoog
Totdat ik niet verder kan, tot aan de mooie regenboog
Buiten regent dat het giet en ik zit hier met stil verdriet
Mama, ik hoop dat jij je rust nu vinden gaat
En ik je een plekje kan geven in mijn hart, zodat je het nooit meer verlaat.