Niemand is een eiland
Niemand is een eiland
het ‘alleen’ woont
prettig in het huis
gebouwd met
trouwe muren
en knusse hoeken
met ramen
dichtgeplakt voor
ogen die kijken
op de stoelen
zitten gedachten
te wachten
op hun beurt
ruziënde gevoelens
rennen rond de tafel
verschuilen zich voor
ogen die kijken
het ‘alleen’ woont
tussen klachten
krakende protesten
van ouderdom
maar nog steeds
verborgen voor
ogen die kijken
opengebroken huis
marcherende
hulptroepen nemen
alles in bezit
handen overal
het ‘alleen’
verschrompelt
en vlucht voor
ogen die kijken
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, mei 19, 2024 23:10 |
| Lang en mooi verwoord | |
| Compostje: | Zondag, mei 19, 2024 13:23 |
| Mooi, zacht en ruw tegelijk. Zo knap gevonden Ineke, je overtrof jezelf weer met dit gedicht. | |
| teun hoek: | Zondag, mei 19, 2024 13:22 |
| eenzaamheid . th | |
| Aquarel: | Zondag, mei 19, 2024 12:19 |
| Soms is het fijn om je een periode af te sluiten van anderen, maar uiteindelijk zijn we allemaal mens onder de mensen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ineke Dijkhuis |  
|
|
| Gecontroleerd door: Ineke Dijkhuis | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2024 | ||
| Thema's: | ||