n.a.v. gedicht Aquarel voor vaderdag, deze geschreven voor mijn broer
Er gaan weken voorbij dat ik niet aan je denk
en dan plotseling-----pling-----ben je daar
Weet niet eens meer of je nog wel leeft
en dat voelt raar
Heb toch fijne herinneringen aan jou
wat minder aan je vrouw
Waarom kon je toch niet accepteren
dat mama een partner had gevonden
echt een schat van een man
Je wilde hem niet eens leren kennen
en deze breuk kwam er toen van
Ze heeft acht jaar genoten
wel met een mes in haar hart
want haar kind (jij dus) kwam niet meer
en dat deed haar zo zeer
Daarom kon ik jouw
ook niet meer in de ogen kijken
Mijn gevoel voor jou was weg
Jammer want met ons twee
hebben we een goed jeugd gehad
dat koester ik dan maar in mijn hart