Naweeën van Corona
Naweeën van Corona
Naweeën van Corona willen lijf en leden
maar niet verlaten, eindeloze nevelen van
malaise zweven immer om me heen.
Corona herstelt tergend traag, echter
mijn verstand wil ‘t als maar versnellen.
Met scheuten trekken spieren samen,
zijn smaakpapillen verdoofd en vlagen hoofdpijn
maken naar buiten kijken soms kleurloos grauw.
In de schaduw van herpakken en herwinnen
schijnen aan de horizon vaag tekenen van licht.
Lijf en leden, hoewel nu nog gebukt onder
gesteun en gekreun, zullen overwinnen.
Hedro 20240827
Naweeën van Corona willen lijf en leden
maar niet verlaten, eindeloze nevelen van
malaise zweven immer om me heen.
Corona herstelt tergend traag, echter
mijn verstand wil ‘t als maar versnellen.
Met scheuten trekken spieren samen,
zijn smaakpapillen verdoofd en vlagen hoofdpijn
maken naar buiten kijken soms kleurloos grauw.
In de schaduw van herpakken en herwinnen
schijnen aan de horizon vaag tekenen van licht.
Lijf en leden, hoewel nu nog gebukt onder
gesteun en gekreun, zullen overwinnen.
Hedro 20240827
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, augustus 27, 2024 15:32 |
| Herkenbaar, bij mij nu ongeveer 2 jaar geleden. Nog steeds erger vermoeid erdoor. Dat is gebleven... Beterschap gewenst. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hedro | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2024 | ||
| Thema's: | ||