in de vage avondherfstzon
regen druppels glinsteren
aan bloeiende rozen
in de vage avondherfstzon
het leken wel kleine lichtjes
die langzaam doofden
toen ze vielen
en de aarde raken
een treurwilg leek te huilen
aan de oever van de vijver
zacht probeerde een bries
bladeren te drogen
waarbij tranen vielen
in het wuivend riet
libellen zweefden
over dit sereen tafereel
hun vleugels glanzend
als parelmoer
de lucht was klam
en avondnevel wit
christa
Reacties op dit gedicht
| christina: | Woensdag, oktober 09, 2024 11:42 |
| bedankt voor jullie reactie :) | |
| Compostje: | Woensdag, oktober 09, 2024 10:19 |
| Een hele mooie sfeer die je hier weergeeft Christina. | |
| Aquarel: | Dinsdag, oktober 08, 2024 20:36 |
| Heel mooi... Liefs, Aquarel |
|
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 08, 2024 20:22 |
| mooi | |
| september: | Dinsdag, oktober 08, 2024 15:35 |
| Mooi herfstbewonderend christa. | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2024 | ||
| Thema's: | ||