De weg kwijt
Zag voetsporen in de natte sneeuw,
maar ze gingen plotseling nergens meer heen.
Ze hielden in het niets zomaar gewoon op,
en toen stonden die van mij weer alleen.
Het is dat gevoel als bij een open deur,
niet wagenwijd, wel op een kier.
Wanneer je er te snel doorheen wil glippen,
is dit niet de gepaste manier.
Nu zie ik jou door mijn leven lopen,
misschien op de weg terug voor mij naar het licht.
Echter wanneer ik te lang ga aarzelen om je in te halen,
raak jij steeds verder uit het zicht.
maar ze gingen plotseling nergens meer heen.
Ze hielden in het niets zomaar gewoon op,
en toen stonden die van mij weer alleen.
Het is dat gevoel als bij een open deur,
niet wagenwijd, wel op een kier.
Wanneer je er te snel doorheen wil glippen,
is dit niet de gepaste manier.
Nu zie ik jou door mijn leven lopen,
misschien op de weg terug voor mij naar het licht.
Echter wanneer ik te lang ga aarzelen om je in te halen,
raak jij steeds verder uit het zicht.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, februari 09, 2025 22:43 |
| Mooi in onderweg zijn Pitsikato. En soms de een of de ander de weg kwijtraken.Of van elkaar... gebeurt soms... Het is droevig maar een mooi gedicht.... Aanvulling : iets te snel op verzenden geklikt. |
|
| september: | Zondag, februari 09, 2025 22:41 |
| Mooi in onderweg zijn Pitsikato. En soms de een of de ander de weg kwijtraken. Het is droevig maar een mooi gedicht.... | |
| Clarice: | Zaterdag, december 07, 2024 11:04 |
| Ze ziet thuis niet | |
| Aquarel: | Vrijdag, december 06, 2024 21:00 |
| Mooi geschreven, heel boeiend om te lezen Pitsikato. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pitsikato | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2024 | ||
| Thema's: | ||