Staakt het vuren
Houd je handen open, zelfs als ze leeg zijn,
alsof je nog weet hoe brood voelde,
gestolen onder een sterrenloze hemel,
toen alles je was afgenomen.
Laat de wereld zien: je bent ongewapend
zelfs als de grond waarop je staat
donker is van schaduw en schuld.
Weiger haar alleen te laten,
zoals je weigerde te kijken
toen het geweten viel.
Want compassie is een daad van verzet.
Open handen zijn geen nederlaag;
ze zijn een herinnering
aan wat nooit werd gebroken:
moed om te voelen,
wil om nieuw te beginnen.
alsof je nog weet hoe brood voelde,
gestolen onder een sterrenloze hemel,
toen alles je was afgenomen.
Laat de wereld zien: je bent ongewapend
zelfs als de grond waarop je staat
donker is van schaduw en schuld.
Weiger haar alleen te laten,
zoals je weigerde te kijken
toen het geweten viel.
Want compassie is een daad van verzet.
Open handen zijn geen nederlaag;
ze zijn een herinnering
aan wat nooit werd gebroken:
moed om te voelen,
wil om nieuw te beginnen.
Over dit gedicht
| Auteur: ErikG 64 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2025 | ||
| Thema's: | ||