Bompa
Eigenwijs, maar zó leergierig...
ging niets aan jou voorbij.
Een stalen graat, maar koeken hartje
voor naasten aan jouw zij.
Hoe trots je zelf ook was
nog veel meer op je kinderen,
die je steeds opnieuw helpen wou
en zeker nooit eens hinderen.
Stil en stug
kon je zwijgzaam zoveel zeggen.
Dus zal de stilte kouder klinken
nu we jou hier moeten leggen.
Je nooit meer kunnen groeten.
't Doet ons allen zoveel zeer,
want hoeveel tijd we nu ook hadden.
We hoopten op veel meer
Ik laat je in het gras nu gaan
en help 't mee een beetje bloeien
met druppels die neer zullen slaan
van de tranen die vrij vloeien.
ging niets aan jou voorbij.
Een stalen graat, maar koeken hartje
voor naasten aan jouw zij.
Hoe trots je zelf ook was
nog veel meer op je kinderen,
die je steeds opnieuw helpen wou
en zeker nooit eens hinderen.
Stil en stug
kon je zwijgzaam zoveel zeggen.
Dus zal de stilte kouder klinken
nu we jou hier moeten leggen.
Je nooit meer kunnen groeten.
't Doet ons allen zoveel zeer,
want hoeveel tijd we nu ook hadden.
We hoopten op veel meer
Ik laat je in het gras nu gaan
en help 't mee een beetje bloeien
met druppels die neer zullen slaan
van de tranen die vrij vloeien.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, maart 10, 2025 11:50 |
| Gecondoleerd met het verlies van jullie lieve Bompa. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: faucillon |  
|
|
| Gecontroleerd door: faucillon | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2025 | ||
| Thema's: | ||