Mag ik nog een keer?
Mag ik nog een keer?
Grijze haren in mijn baard,
rimpels rondom mijn ogen.
Niet meer jong, nog niet bejaard.
De tijd, die is voorbij gevlogen.
Opgroeien is een lange zware reis,
obstakes, ontdekkingen en verdriet,
maken een mens langzaam wijs.
Maar nu, ben ik groot, volgroeid,
en verstreken tijd komt nimmer weer.
Heel die jaren, heb ik zo aangeknoeid,
nu is mijn vraag: mag ik nog een keer?
Opnieuw een keer, jong zijn,
voorbereid, met de kennis van nu,
weer die reis, maar dan zonder de pijn.
Ik ben scherper en beter gebekt,
geen onzekere puber meer,
met mijn volwassen intellect,
zeg ik: ja, ik wil nog een keer!
Grijze haren in mijn baard,
rimpels rondom mijn ogen.
Niet meer jong, nog niet bejaard.
De tijd, die is voorbij gevlogen.
Opgroeien is een lange zware reis,
obstakes, ontdekkingen en verdriet,
maken een mens langzaam wijs.
Maar nu, ben ik groot, volgroeid,
en verstreken tijd komt nimmer weer.
Heel die jaren, heb ik zo aangeknoeid,
nu is mijn vraag: mag ik nog een keer?
Opnieuw een keer, jong zijn,
voorbereid, met de kennis van nu,
weer die reis, maar dan zonder de pijn.
Ik ben scherper en beter gebekt,
geen onzekere puber meer,
met mijn volwassen intellect,
zeg ik: ja, ik wil nog een keer!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2025 | ||
| Thema's: | ||